Jedno ze starożytnych centrów ówczesnej Europy. To właśnie tutaj pod koniec lat siedemdziesiątych ub. wieku odkryto cmentarzysko i osadę Gotów z II-IV w. n.e. Goci byli związkiem różnych plemion pochodzenia germańskiego. Na Pomorze Polskie przybyli ze Skandynawii na trzech okrętach.
Tutaj założyli Gothiskandię. Pod koniec II wieku wyruszyli nad Morze Czarne, gdzie zbudowali silne państwo na Krymie.
Wtedy też część z nich osiadła w Kotlinie Hrubieszowskiej. Przez co najmniej 200 lat rozwijali tutaj swoją potężną cywilizację, jedną z większych w starożytnej Europie. Dawną osadę w Masłomęczu, którą zamieszkiwało ok. 1500 - 2000 osób, uważa się za największą w Kotlinie Hrubieszowskiej. Ulice gockich osad były wyłożone bierwionami. Goci uprawiali przynajmniej cztery gatunki pszenicy. Na ich polach rosły: groch, soczewica, bób i jęczmień. Zajmowali się także hodowlą. W Gockim menu na pierwszym miejscu znajdowała się wołowina i baranina. Ponadto lubili jadać drób, ryby a nawet żółwie. Gockie kobiety starały się ubierać elegancko, gustownie i seksownie. Do sukni, przepasywanych skórzanymi pasami, przypinały kunsztowne naszyjniki. Ciała malowały m.in. ochrą, swoje pachnidła umieszczały w miniaturowych pojemniczkach noszonych w postaci wisiorków. Upięte w koki włosy spinały zdobionymi szpilami. Aby fryzury były zadbane potrzebne były do tego grzebienie, wykonywano je z poroży jeleni. Grzebień był także najskuteczniejszym środkiem przeciw wszawicy. Znajdowane na cmentarzyskach i osadach przeróżne żetony i kości do gry świadczą o hazardzie jaki uprawiali przybysze z północy. Życie rozrywkowe uzupełniały liczne trunki, czego dowodem są specjalne naczynia do ich spożywania. A pili wino, piwo i miody sycone. Jeszcze do niedawna Gotów uważano za ludzi prymitywnych, a oni znali technikę powlekania dowolnego metalu innym metalem: srebrzyli, złocili i niklowali przedmioty. Nauczyli się produkować szkło. Ich domy ogrzewane były piecami kopułkowymi. Społeczność gocką charakteryzowała cecha szczególna - tolerancja. Obce etnicznie kobiety mogły swobodnie eksponować swoją tożsamość. Chodziły w charakterystycznych dla siebie strojach, żyli zgodnie ze swoimi obyczajami, a dzieci wychowywały według własnych wzorów kulturowych. Goci, chroniąc się przed złymi mocami, przed chorobami, czy po prostu na szczęście, nosili przeróżne amulety. Wykonywano je z metalu, bursztynu, kłów zwierzęcych, czy tzw. szabli dzików. Jednak najbardziej „dziwnym” materiałem na amulety były kości … ludzkie! Jedną z większych tajemnic Gotów jest dziwny rytuał pogrzebowy. Goci stosowali różne formy pochówków swoich zmarłych: ciałopalną, szkieletową oraz tzw. cząstkową. I to właśnie te ostanie wzbudzają najwięcej emocji. Do grobów składane były niekompletne ciała zmarłych np. pozbawione głowy lub ucięte na wysokości pasa. Niekiedy grzebano same kończyny. Do niektórych grobów wkładano czaszki z wcześniejszych pochówków. Należy tutaj dodać, że Goci znali się doskonale na anatomii ciała ludzkiego. Groby wielokrotnie rozkopywano, przemieszczano szczątki zmarłych, dokładano dary pośmiertne. Interesujące jest to, że nie wkładano mężczyznom broni do grobu. Około 375 r. n.e., nękani przez najazdy wojowniczych plemion, m.in. Hunów, Goci opuścili okolice Hrubieszowa.
W ostatnich latach w Masłomęczu zbudowano skansen Wioska Gotów. Stoi tutaj m.in. wielki dom, zagroda garncarza, półziemianka tkaczki oraz chata wojownika-kupca. Całość ogrodzona płotem wiklinowym z dwoma bramami robi nie małe wrażenie. Po skansenie oprowadzają przeszkoleni przewodnicy. Dla bardziej aktywnych i wymagających prowadzone są, po uprzednim umówieniu, warsztaty dawnych rzemiosł i pokazy walk. Uruchomiono także Szlak Gocki łączący Masłomęcz z Kryłowem w gminie Mircze.
